Deze heel ongebruikelijke, kleine en zeldzame ormulu pendule, met de knielende figuur van Chronos, de Tijd, en 25 cm hoog, met een trekdraad om de uren opnieuw te laten slaan, is gesigneerd Jacques Thuret AParis.
Dit is een van de vroegst bekende pendules. De familie Thuret, oorsponkelijk uit Puy-de-Dôme, was een van de meest fameuze uurwerkdynastiën in het 17e en 18e eeuwse Parijs. Alle leden signeerde hun uurwerken meestal kortweg met “Thuret”. Te achterhalen welke klok door welke Thuret werd gemaakt is daarom soms vergeefse moeite. Bij deze unieke pendule is dat niet het geval. Die is gemaakt door Jacques-Augustin Thuret (1669-1739). Hij was de zoon van de beroemde en geziene uurwerkmaker Isaac Thuret (1630-1706), een van degenen die Christiaan Huygens’ uitvinding van de slinger in Frankrijk introduceerde. In 1675 maakte hij een horloge met de eerste balansveer voor Huygens. Helaas beweerde hij dat het zijn eigen uitvinding was, iets waarvoor hij later zijn excuses aanbood.
Zijn nicht Suzanne Silvestre (dochter van Jacques Thuret III), graveerde zijn portret, dat werd afgebeeld in Tardy’sDictionnaire des Horlogers Français
Jacques-Augustin Thuret, gravure door zijn nicht Suzanne Silvestre
Evenals zijn vader was Jacques-Augustin Thuret Horloger du Roi en mocht zich in 1694 in de prestigieuze Galeries du Louvre vestigen. In 1704 huwde hij met Louise Bérain, dochter van de ontwerper Jean Bérain (1640-1711), de Dessinateur des Menus-Plaisirs du Roi.
Thuret werkte nauw samen met André-Charles Boulle (1642-1732), een van de beste en beroemdste ontwerpers uit die tijd, en maakte een aantal klokken waarvoor Boulle de kasten vervaardigde. Thuret, Boulle en Bérain (die ontwerpen voor Boulle maakte) hadden alle drie ateliers in de Galeries du Louvre. In 1711 publiceerde drie boeken met ontwerpen van Bérain: L’Oeuvre de J. Bérain, Ornements inventés par J. Bérain enOeuvres de J. Bérain contenant des ornements d’architecture.
In de Wallace Collection in Londen bevindt zich een aan Boulle toegeschreven klok met een uurwerk, gesigneerd door Thuret en dat is vrijwel zeker Jacques-Augustin (zie Peter Hughes, French Eighteenth-Century Clocks and Barometers in the Wallace Collection, London, 1994, pp.18-19); in het Metropolitan Museum of Art in New York staat een andere aan Boulle toegschreven klok met een uurwerk gesigneerd door Jacques Thuret. Thuret heeft ook uurwerk kasten gebruikt die gemaakt zijn door Charles Cressent en voor het Franse hof een uurwerk gemaakt met een Boulle kast, waarop een voorstelling van de aanranding van de aardgodin Cybele door Zeus.
Verheffend is dat verhaal niet. Terwijl Cybele vermomd als de rots Agdos sliep, probeerde Zeus als jonge god haar te verkrachten. Maar hij kon niet bij haar binnendringen en plengde zijn zaad op de aarde. Sinds die aarde deel van Cybele uitmaakte, beviel ze van een hermafroditisch kind, Agdistis. Agdistis was een onplezierige en aggressieve knaap zodat de god Dionysus hem verdoofde met wijn en zijn mannelijke geslachtdelen aan een boom vastbond, om hem ‘het leven te vergemakkelijken’. Agdistis overleefde de behandeling niet, maar uit zijn bloed groeide de amandelboom, in andere versies de granaatappelboom. De mythe eindigt met het bloederige castratieverhaal van Attis, die geboren wordt uit het zaad van een van deze bomen en door Cybele als haar minnaar wordt uitverkoren. Waarom het Franse Hof juist deze mythe als voorstelling koos is niet bekend.
Vanaf 1695 wordt Thuret vermeld in de boeken van de Bâtiments du Roi voor een jaarlijks honorarium van 300 livres wegens ‘het onderhoud van alle klokken in de koninklijke gebouwen, zowel in Parijs als te Versailles.